مدرن دیپلماسی: سرگیجه اسرائیلی‌ها در برابر ایران

به گزارش مجله خبری نگار/الف: پایگاه خبری «مدرن دیپلماسی» در گزارشی با اشاره به لفاظی‌های گاه و بی‌گاه مقام‌های رژیم صهیونیستی در قریب‌الوقوع بودن حمله این رژیم به سایت‌های اتمی ایران، به این نکته می‌پردازد که صهیونیست‌ها در عملی کردن این ایده خود، با چالش‌ها و موانع عدیده‌ای رو به رو هستند و اساسا اجرایی کردن این ایده برای آن‌ها هزینه‌های سنگینی را به همراه خواهد داشت. مسأله‌ای که حتی سبب شده برخی به طرح این سؤال بپردازند که آیا واقعا ارزشش را دارد که اسرائیل به بهای به خطر انداختن موجودیت خود، به سایت‌های هسته‌ای ایران حمله کند؟

پایگاه خبری مدرن دیپلماسی در گزارش خود می‌نویسد:

«اسرائیل و ایران پیش از پیروزی انقلاب اسلامی در ایران (در سال ۱۹۷۹)، شرکای مهمی برای یکدیگر بودند. با این حال، از آن زمان تاکنون، منازعات مختلفی میان دو طرف در گرفته است. اسرائیل در سال‌های گذشته همواره این اتهام را علیه ایران مطرح کرده که این کشور قصد دارد به تسلیحات اتمی دست پیدا کند و اساسا به این موضوع بسیار هم نزدیک شده است.

با این حال، خودِ اسرائیل یک زرادخانه قابل توجه از تسلیحات اتمی دارد. جالب اینکه برخی حتی از احتمال وقوع جنگ اتمی میان دو طرف به دلیل سومحاسبه‌های راهبردی ایران و یا اسرائیل و یا اشتباه یکی از آن‌ها نیز خبر می‌دهند! حتی اگر جنگی میان ایران و اسرائیل در بگیرد، پیامد‌های آن به شدت وحشتناک خواهد بود. از این رو، اسرائیل در سال‌های گذشته اقدامات زیادی را انجام داده و می‌دهد تا در روند برنامه اتمی ایران ایجاد اختلال کند. در این راستا به طور خاص این نکته مطرح می‌شود که کاملا محتمل است نیروی هوایی ارتش اسرائیل اقدام به بمباران سایت‌های اتمی ایران کند.

در اوایل ماه آگوست سال ۲۰۲۳ میلادی، سخنگوی ارتش اسرائیل اعتراف کرد که در پی تنش‌های داخلی در اسرائیل (به دنبال تصویب بند جنجالی لایحه اصلاحات قضایی دولت بنیامین نتانیاهو)، شماری از نیرو‌های ذخیره ارتش اسرائیل از تعلیق همکاری خود با نهاد مذکور خبر داده‌اند. مسأله‌ای که یک ضربه بزرگ به آمادگی نظامی ارتش اسرائیل است.

گفته می‌شود که میزان سرکشی‌ها در نیرو‌های هوایی ارتش اسرائیل بیشتر از دیگر بخش‌های این ارتش بوده است. اگر این روند ادامه یابد، اسرائیل با چالش‌های جدی در زمینه طرح تهدیدات خود با محوریت بمباران سایت‌های اتمی ایران رو به رو خواهد شد.

البته که نیرو‌های هوایی ارتش اسرائیل حتی اگر همه چیز هم خوب می‌بود، با چالش‌های جدی در پیشبرد این دستورکار رو به رو بود. باید توجه داشت که ایران بیش از هزار کیلومتر از اسرائیل فاصله دارد. همین فاصله زیادِ جغرافیایی عملا نیاز به هواپیما‌های پیشرفته سوخت‌رسان را برای ارتش اسرائیل به یک الزام تبدیل می‌کند. هواپیما‌هایی که حداقل تا سال ۲۰۲۵ به دست ارتش اسرائیل نخواهند رسید (از طرف آمریکا).

اگرچه که اسرائیلی‌ها با استفاده از تجهیزات قدیمی خود می‌توانند فرایند سوخت رسانی را انجام دهند، با این حال، اگر چنین کنند، شانس آن‌ها در زمینه پیروزی عملیاتشان علیه ایران به شدت کاهش می‌یابد و صِرف انجام عملیات نیز کاملا ریسکی و پرخطر خواهد بود.

ایران از سامانه پدافندی پیشرفته اس ۳۰۰ برخوردار است. یک سامانه پدافندی پیچیده و پیشرفته که می‌تواند جنگنده‌های اسرائیلی را در مقیاس گسترده هدف قرار دهد و عملیات آن‌ها علیه ایران را به یک شکست واقعی تبدیل کند. در این میان، طرح گمانه زنی‌های مختلف در مورد اراده ایران جهت خرید سامانه‌های پیشرفته ترِ اس ۴۰۰ از روسیه نیز نگرانی‌های جدی را برای طرف اسرائیلی ایجاد کرده است. امری که در صورت تحقق می‌تواند هزینه‌های هرگونه تهاجم اسرائیلی‌ها علیه ایران را به شدت بالا ببرد.

برخی تحلیلگران دفاعی به این مساله اشاره می‌کنند که احتمال دارد ۲ سال طول بکشد تا ایران سامانه‌های پدافند هوایی اس ۴۰۰ را بخرد و در مکان‌های حساس مستقر کند. در طی این دوره زمانی، اسرئیلی‌ها باید این امر را مورد سنجش قرار دهند که آیا اساسا حمله احتمالی آن‌ها به سایت‌های اتمی ایران می‌تواند با شانس بالا جهت پیروزی و موفقیت همراه باشد یا خیر انجام حمله هیچ ارزشی ندارد. اهمیت این مساله زمانی بیش از پیش آشکار می‌شود که بدانیم اسرائیلی‌ها به شدت نسبت به تلفات نظامی خود حساس هستند.

جدای از اینها، نیروی هوایی ایران جنگنده‌هایی نظیر میگ ۲۹ و اف ۱۴ دارد که امکان دارد در آینده نزدیک، اقدام به جذب جنگنده‌های به مراتب پیشرفته‌تری نیز کند. در این زمینه به طور خاص از خرید جنگنده‌های پیشرفته سوخو ۳۵ روسیه توسط ایران صحبت می‌شود. ناظران و تحلیلگران دفاعی معتقدند که امکان دارد جگنده‌های سوخو ۳۵ روسی زودتر از سامانه پدافند هوایی اس ۴۰۰ به دست ایران برسند. مسأله‌ای که خود هزینه‌های تحمیلی به اسرائیل جهت حمله احتمالی آن به سایت‌های اتمی ایران را افزایش می‌دهد.

در عین حال، باید توجه داشته باشیم که سایت‌های اتمی ایران، از استحکامات قابل قبولی برخوردار هستند. در این زمینه می‌توان به سایت اتمی مستحکم فردو اشاره کرد. ایران در سال ۲۰۲۳ مشغول ساخت یک تاسیسات اتمی جدید نیز بوده که به احتمال زیاد در برابر بمب‌های سنگرشکن آمریکایی نیز کاملا مقاوم است. اسرائیل در برخورداری از بمب‌هایی که بتوانند این سایت‌های اتمی مستحکم را هدف قرار داده و نابود کنند، با چالش‌های عدیده‌ای دست و پنجه نرم می‌کند.

در این میان نباید فراموش کرد که کوچکترین تهاجم اسرائیل علیه ایران، با واکنش‌های انتقام جویانه گسترده تهران رو به رو خواهد شد. ایران از توان موشکی و پهپادی قابل ملاحظه‌ای برخوردار است و می‌تواند ضربات سنگینی را به اسرائیل وارد کند. موشک‌های بالستیک و پیشرفته ایرانی نیز تهدیدی جدی علیه اسرائیل هستند. اگرچه اسرائیلی‌ها در مقابله با موشک‌های ایرانی مدعی هستند که با استفاده از سامانه پدافندی Arrow می‌توانند حملات تهران را علیه خود دفع کنند. با این حال، این‌ها صرفا ادعا‌هایی هستند که باید در عرصه عمل نیز سنجیده شوند.

البته نباید از نیرو‌های نیابتی ایران در سطح منطقه نیز غافل شد. از جمله این نیروها، حزب الله لبنان است که بیش از ۱۵۰ هزار راکت و موشک در جوار مرز‌های اسرائیل در اختیار دارد و می‌تواند اقصی نقاط اسرائیل را هدف قرار دهد. در این رابطه، نیرو‌های حزب الله می‌توانند وارد بخش‌های شمالی اسرائیل نیز شوند و در حوزه نیروی زمینی نیز با اسرائیلی‌ها درگیر شوند.

در این راستا باید توجه داشت که حزب الله لبنان به واسطه تجربیات سال‌های اخیر، اعتماد به نفس بیشتری نیز کسب کرده است و کاملا محتمل است که در صورت حمله اسرائیل به ایران، حزب الله به عنوان بخشی از بازوی منطقه‌ای ایران وارد میدان شود و هزینه‌های سنگینی را به طرف اسرائیلی وارد کند. معادلاتی که همه و همه از چشم اندازی کلی به یک سرگیجه تمام عیار برای طرفِ اسرائیلی تبدیل شده‌اند.»